язы́члівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
язы́члівы |
язы́члівая |
язы́члівае |
язы́члівыя |
| Р. |
язы́члівага |
язы́члівай
язы́члівае |
язы́члівага |
язы́члівых |
| Д. |
язы́чліваму |
язы́члівай |
язы́чліваму |
язы́члівым |
| В. |
язы́члівага (адуш.) |
язы́члівую |
язы́члівае |
язы́члівых (адуш.) |
| Т. |
язы́члівым |
язы́члівай
язы́чліваю |
язы́члівым |
язы́члівымі |
| М. |
язы́члівым |
язы́члівай |
язы́члівым |
язы́члівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
язы́члівы прост. лю́бящий спле́тничать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
язы́члівы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Языкаты (у 1 знач.). Язычлівыя перасудніцы-мяшчанкі паспелі набрахаць усяго-ўсякага цэлыя каробкі. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wyszczekany
разм. языкасты, языкаты; языкаваты, язычлівы; брахлівы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гаваркі, гаварлівы, гутарлівы, балбатлівы; гаманлівы, гаманкі, языкаты, языкасты, язычлівы, брахлівы (разм.) □ лёгкі на язык
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)