яздо́к, ездака́, мн. ездакі́, ездако́ў, м.

1. Той, хто едзе на кані вярхом або кіруе запрэжкай.

Ездакі пазлазілі з коней.

2. Пра таго, хто ўмее добра ездзіць (у 3 знач.).

Добры я. на матацыкле.

◊

Не яздок куды (разм.) — пра таго, хто не хоча або не можа ездзіць куды-н., бываць дзе-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

яздо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. яздо́к ездакі́
Р. ездака́ ездако́ў
Д. ездаку́ ездака́м
В. ездака́ ездако́ў
Т. ездако́м ездака́мі
М. ездаку́ ездака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яздо́к, род. ездака́ м., в разн. знач. ездо́к;

◊ не я. — (куды) не ездо́к (куда)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яздо́к, ездака, м.

1. Той, хто едзе на кані верхам або кіруе запрэжкай. Яздок вымушаны быў стрымліваць гарачага каня. Гурскі. На пралётцы на ўвесь рост стаіць яздок. «Маладосць».

2. Пра таго, хто ўмее добра ездзіць. Гэй, ляці, але дзяржыся, Злы яздок, Без пары не праваліся У масток. Чарот. [Дзеду] маршал Будзённы, яздок зна[кам]іты, з падзякаю ціснуў руку. Колас.

•••

Не яздок куды — пра таго, хто не хоча або не можа ездзіць куды‑н., бываць дзе‑н. Галя рашуча адарвалася ад родных мясцін, і калі Косцік спытаў: «Хутка ў Нежыхаў пададзімся?» — яна адказала: «Я туды не яздок. Мне няма чаго туды падавацца!» Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яздо́к м.

1. (вершнік) Réiter m -s, -;

2. Fáhrende (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ездо́к яздо́к, род. ездака́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матацыклі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Яздок на матацыкле.

|| ж. матацыклі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. матацыклі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

horseman [ˈhɔ:smən] n. (pl. -men) ко́ннік, ве́ршнік, яздо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жаке́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Прафесійны яздок на конных скачках.

2. У цырку — артыст, які на неасядланым кані выконвае акрабатычныя трукі.

|| прым. жаке́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

джыгі́т, ‑а, М ‑гіце, м.

Умелы, спрытны і адважны яздок на кані.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)