Я́звін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Я́звін
Р. Я́звіна
Д. Я́звіну
В. Я́звін
Т. Я́звінам
М. Я́звіне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Язвін (в., Гомельская вобл.) 1/216

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Я́звіны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Я́звіны
Р. Я́звін
Я́звінаў
Д. Я́звінам
В. Я́звіны
Т. Я́звінамі
М. Я́звінах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́звіна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́звіна я́звіны
Р. я́звіны я́звін
Д. я́звіне я́звінам
В. я́звіну я́звіны
Т. я́звінай
я́звінаю		 я́звінамі
М. я́звіне я́звінах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́звіна

1. Нара, ход у звярынае падземнае жыллё (Стаўбц. Прышч.).

2. Не зусім зарослае старарэчышча; багністая гнілая жыліна; вокнішча на незамярзаючым балоце (Палессе Серб. 1915, 6, Слаўг., Стаўбц. Прышч.).

□ ур. Я́звіна (1872 Язвін) або Шаламоўшчына каля в. Крамянка Слаўг., в. Язвіна Люб., в. Я́звіны Дзярж., Кап.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)