ява́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ява́нка ява́нкі
Р. ява́нкі ява́нак
Д. ява́нцы ява́нкам
В. ява́нку ява́нак
Т. ява́нкай
ява́нкаю		 ява́нкамі
М. ява́нцы ява́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ява́нка ява́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ява́нка,

гл. яванцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ява́нцы, ‑аў; адз. яванец, ‑нца, м.; яванка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. яванкі, ‑нак; ж.

Інданезійскі народ, які жыве на некаторых астравах Малайскага архіпелага (Яве, Суматры, Калімантане і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)