ю́ха

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ю́ха
Р. ю́хі
Д. ю́се
В. ю́ху
Т. ю́хай
ю́хаю
М. ю́се

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

юха́ обл., см. ю́шка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́ха ж., разг.

1. уха́, уши́ца;

2. перен. кровь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́ха, ‑і, ДМ юсе, ж.

Разм. Тое, што і юшка ​2 (у 1, 4 знач.). Тым часам каля шалаша Віктар.. гатаваў над агнём юху. Краўчанка. Па карку Баба так дала, Што Пеўню вочы засланіла І юха з Пеўня пацякла. Колас.

•••

Юху спусціць гл. спусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́ха ж разм Blut n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

юха

Том: 37, старонка: 269.

img/37/37-269_1464_Юха.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Паасіківі Юха

т. 11, с. 461

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стольберг Карла Юха

т. 15, с. 187

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

juszka

ж. юшка, юха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ю́шка обл.

1. (похлёбка) ю́шка, -кі ж.;

2. (кровь) юха́, -хі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)