юсты́цыя, -і, ж.

Сістэма судовых устаноў, а таксама сфера іх дзейнасці.

Міністэрства юстыцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юсты́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. юсты́цыя
Р. юсты́цыі
Д. юсты́цыі
В. юсты́цыю
Т. юсты́цыяй
юсты́цыяю
М. юсты́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

юсты́цыя ж., в разн. знач. юсти́ция;

міністэ́рства ~цыі — министе́рство юсти́ции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юсты́цыя, ‑і, ж.

1. Правасуддзе, судаводства. Савецкая юстыцыя. Буржуазная юстыцыя.

2. Сукупнасць дзяржаўных органаў, якія займаюцца судаводствам; сістэма судовых устаноў. Міністэрства юстыцыі.

[Лац. justitia — справядлівасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Юстыцыя 11/517

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

юстыцыя

т. 18, кн. 1, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

юсты́цыя ж. Justíz f -, Réchtspflege f -;

саве́тнік юсты́цыі канц. Justízrat m -(e)s, -räte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

юсты́цыя

(лац. iustitia = справядлівасць)

1) правасуддзе, судаводства;

2) сістэма судовых устаноў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

юсты́цыя

(лац. justitia = справядлівасць, законнасць)

1) правасуддзе, судаводства;

2) сістэма судовых устаноў (напр. міністэрства юстыцыі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

юсти́ция в разн. знач. юсты́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)