ю́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ю́рт ю́рты
Р. ю́рта ю́ртаў
Д. ю́рту ю́ртам
В. ю́рт ю́рты
Т. ю́ртам ю́ртамі
М. ю́рце ю́ртах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

юрт, ‑а, М юрце, м.

Гіст. Сукупнасць уладанняў асобных татарскіх ханстваў. Крымскі юрт. Сібірскі юрт.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юрт

(цюрк. iurt)

сукупнасць уладанняў асобных татарскіх ханстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ю́рта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ю́рта ю́рты
Р. ю́рты ю́рт
ю́ртаў
Д. ю́рце ю́ртам
В. ю́рту ю́рты
Т. ю́ртай
ю́ртаю		 ю́ртамі
М. ю́рце ю́ртах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ю́рта, ‑ы, ДМ юрце, ж.

Пераноснае, крытае шнурамі або лямцам з конусападобным дахам жыллё з жэрдак у некаторых качавых народаў Азіі і Паўднёвай Сібіры. Па пясках можна было ехаць сотні кіламетраў і не сустрэць ніводнага кішлака, ніводнай юрты. Васілевіч. У неба бялюткія выспачкі юрт Стрэшкамі вострымі цэляцца. Калачынскі.

[Ад цюрк. jurt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)