ю́нга, -і, мн. -і, -аў, м.

Падлетак на судне, які вывучае марскую справу, а таксама, у некаторых замежных флатах, малодшы матрос.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ю́нга

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ю́нга ю́нгі
Р. ю́нгі ю́нгаў
Д. ю́нгу ю́нгам
В. ю́нгу ю́нгаў
Т. ю́нгам ю́нгамі
М. ю́нгу ю́нгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ю́нга м., мор. ю́нга

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́нга мор. ю́нга, -гі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́нга, ‑і, м.

Падлетак на судне, які рыхтуецца стаць матросам і вывучае марскую справу, а таксама малодшы матрос у некаторых замежных флотах.

[Ням. Junge — хлопчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ю́нга м. марск. Schíffsjunge m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ю́нга

(ням. Junge = юнак)

падлетак на судне, які рыхтуецца стаць матросам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Модуль Юнга 4/79; 7/287

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Юнга план 3/39; 4/159; 11/507—508

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)