эўстаты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эўстаты́чны |
эўстаты́чная |
эўстаты́чнае |
эўстаты́чныя |
| Р. |
эўстаты́чнага |
эўстаты́чнай
эўстаты́чнае |
эўстаты́чнага |
эўстаты́чных |
| Д. |
эўстаты́чнаму |
эўстаты́чнай |
эўстаты́чнаму |
эўстаты́чным |
| В. |
эўстаты́чны (неадуш.)
эўстаты́чнага (адуш.) |
эўстаты́чную |
эўстаты́чнае |
эўстаты́чныя (неадуш.)
эўстаты́чных (адуш.) |
| Т. |
эўстаты́чным |
эўстаты́чнай
эўстаты́чнаю |
эўстаты́чным |
эўстаты́чнымі |
| М. |
эўстаты́чным |
эўстаты́чнай |
эўстаты́чным |
эўстаты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эўстаты́чны геол. эвстати́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эўстаты́чны
(гр. eustathes = спакойны, пастаянны);
э-ыя ваганні — агульная павольная змена ўзроўню Сусветнага акіяна ад змены яго ёмістасці ці ад колькасці вады ў ім.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эвстати́ческий геол. эўстаты́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)