эшафо́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эшафо́тны эшафо́тная эшафо́тнае эшафо́тныя
Р. эшафо́тнага эшафо́тнай
эшафо́тнае		 эшафо́тнага эшафо́тных
Д. эшафо́тнаму эшафо́тнай эшафо́тнаму эшафо́тным
В. эшафо́тны (неадуш.)
эшафо́тнага (адуш.)		 эшафо́тную эшафо́тнае эшафо́тныя (неадуш.)
эшафо́тных (адуш.)
Т. эшафо́тным эшафо́тнай
эшафо́тнаю		 эшафо́тным эшафо́тнымі
М. эшафо́тным эшафо́тнай эшафо́тным эшафо́тных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эшафо́т, -а, М -фо́це, мн. -ы, -аў, м.

Памост для пакарання.

Э. з шыбеніцаю.

◊

Узысці на эшафот — прынесці сваё жыццё ў ахвяру чаму-н.

|| прым. эшафо́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)