эфі́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эфі́рны эфі́рная эфі́рнае эфі́рныя
Р. эфі́рнага эфі́рнай
эфі́рнае		 эфі́рнага эфі́рных
Д. эфі́рнаму эфі́рнай эфі́рнаму эфі́рным
В. эфі́рны (неадуш.)
эфі́рнага (адуш.)		 эфі́рную эфі́рнае эфі́рныя (неадуш.)
эфі́рных (адуш.)
Т. эфі́рным эфі́рнай
эфі́рнаю		 эфі́рным эфі́рнымі
М. эфі́рным эфі́рнай эфі́рным эфі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эфі́рны, -ая, -ае.

1. гл. эфір.

2. перан. Бесцялесны, незямны (кніжн., іран.).

Эфірнае стварэнне.

|| наз. эфі́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эфі́рны в разн. знач. эфи́рный;

э. але́й — эфи́рное ма́сло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эфі́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да эфіру; знаходзіцца ў эфіры. Эфірная прастора.

2. Кніжн. Вельмі тонкі, незвычайна лёгкі. Эфірнае адзенне. // перан. Бесцялесны, незямны. — Не! Я не якое-небудзь эфірнае стварэнне, а жанчына, якая ведае, як і граблі, і рыдлёўку, і сякеру трымаць у руках, — рэзка адказала Галіна. Рамановіч.

3. Які ўтрымлівае эфір (у 4 знач.). Эфірны шкіпінар. □ [Ніна Іванаўна:] — Не забывайцеся, што гэтае дрэва [грэцкі арэх], а больш дакладна, ягоныя прыгожыя лісты, вельмі багатыя фітанцыдамі, якія, як вы ўжо добра ведаеце, забіваюць шкодных мікробаў, што ў лістах ёсць эфірны алей. Дубоўка. // Які ўласцівы эфіру як хімічнаму рэчыву. Эфірны пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфі́рны

1. хім äthérisch;

2. перан äthérisch; zart, dúftig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эфі́р, -у, м.

1. мн. -ы, -аў. Арганічнае злучэнне, якое ўтрымлівае кісларод (спец.).

Простыя эфіры.

2. Асобае суцэльнае асяроддзе, што, паводле старых тэорый фізікі, запаўняе сусветную прастору (уст.).

3. Прастора як распаўсюджвальнік радыёхваль.

У эфіры гучыць музыка.

4. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — самы верхні, чысты і празрысты слой паветра, месцазнаходжанне багоў.

|| прым. эфі́рны, -ая, -ае.

Э. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эфірано́сны, -ая, -ае.

Які ўтрымлівае эфірны алей.

Эфіраносныя расліны.

|| наз. эфірано́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эфи́рный в разн. знач. эфі́рны;

эфи́рное ма́сло эфі́рны але́й;

эфи́рное пиро́жное эфі́рнае піро́жнае;

эфи́рные во́лны эфі́рныя хва́лі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размары́н, -у, м.

1. Паўднёвая вечназялёная расліна сямейства губакветных, з якой здабываюць эфірны алей.

2. Гатунак яблыкаў.

|| прым. размары́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

äthérisch

a эфі́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)