Э́тна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Э́тна
Р. Э́тны
Д. Э́тне
В. Э́тну
Т. Э́тнай
Э́тнаю
М. Э́тне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Э́тна (вулкан) Э́тна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Э́тна ж. Ätna m - i -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

этна...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да народа, напр.: этнадэмаграфія, этнакультуразнаўчы, этналінгвістыка, этнамоўны, этнамузыказнаўства, этнапсіхалогія, этнасацыялогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Etna

[ˈetnə]

вулька́н Э́тна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ДА́ЙКА

(англ. dike, dyke літар. перашкода),

пліта або жылападобнае геал. цела ў трэшчынах зямной кары, абмежаванае паралельнымі плоскасцямі. Магутнасць Д. мяняецца ад долей да дзесяткаў метраў, працягласць ад 1 м да 500 км (напр., Вялікая Дайка ў Зімбабве). Адрозніваюць эндагенныя Д. (узніклі пры запаўненні шчылін зямной кары магмай) і экзагенныя Д. (шчыліны запоўнены асадкавым матэрыялам — т. зв. кластычныя Д.). Паводле тыпу размяшчэння бываюць Д. групавыя, радыяльныя і кальцавыя.

Да арт. Дайка. Адпрэпараваныя дэнудацыяй дайкі на схілах вулкана Этна на востраве Сіцылія.

т. 6, с. 10

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)