э́струс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. э́струс э́струсы
Р. э́струсу э́струсаў
Д. э́струсу э́струсам
В. э́струс э́струсы
Т. э́струсам э́струсамі
М. э́струсе э́струсах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

э́струс

(н.-лац. oestrus, ад гр. oistros = страсць)

адна са стадый палавога цыкла млекакормячых; цечка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эстро́н

(ад эструс)

тое, што і фалікулін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эстрадыёл

[ад эструс + гр. dia = праз + (алкаг)оль]

асноўны жаночы палавы гармон пазваночных жывёл і чалавека з групы эстрагенаў, які выпрацоўваецца ў яечніках, плацэнце, семенніках; выклікае развіццё другасных жаночых палавых прымет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эстраге́ны

(ад эструс + -ген)

1) жаночыя палавыя гармоны (эстрадыёл, эстрыёл, эстрон), якія выпрацоўваюцца фалікуламі яечнікаў, плацэнтай, часткова карой наднырачнікаў і семеннікамі;

2) арганічныя злучэнні, якія выяўляюць біялагічнае дзеянне жаночага гармону;

3) прэпараты, у склад якіх уваходзяць жаночыя палавыя гармоны або іх хімічныя аналагі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)