эсто́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эсто́нка эсто́нкі
Р. эсто́нкі эсто́нак
Д. эсто́нцы эсто́нкам
В. эсто́нку эсто́нак
Т. эсто́нкай
эсто́нкаю		 эсто́нкамі
М. эсто́нцы эсто́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эсто́нка эсто́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эсто́нка,

гл. эстонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсто́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Народ угра-фінскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Эстоніі.

|| ж. эсто́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. эсто́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Estonka

ж. эстонка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эсто́нцы, ‑аў; адз. эстонец, ‑нца, м.; эстонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. эстонкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эстонскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Estonian​1 [eˈstəʊniən] n.

1. эсто́нец; эсто́нка;

the Estonians эсто́нцы

2. эсто́нская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Estonian

[eˈstoʊniən]

1.

adj.

эсто́нскі

2.

n.

1) эсто́нец -ца m., эсто́нка f.

2) эсто́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)