эста́мп, -а, мн. -ы, -аў, м.

Карціна — адбітак якога-н. відарыса, здымак з гравюры.

|| прым. эста́мпны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эста́мп

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эста́мп эста́мпы
Р. эста́мпа эста́мпаў
Д. эста́мпу эста́мпам
В. эста́мп эста́мпы
Т. эста́мпам эста́мпамі
М. эста́мпе эста́мпах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эста́мп м., иск. эста́мп

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эста́мп иск. эста́мп, -па м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эста́мп, ‑а, м.

Адбітак якога‑н. відарыса на паперы, тканіне, пергаменце і пад., зробленага самім мастаком або майстрам-гравёрам. [Зося] хутка ўвайшла ў цемнаваты цесны калідорчык, павярнула налева і спынілася ў шырокіх дзвярах, аслепленая бляскам мэблі, эстампаў на сценах.. і яшчэ многага іншага, чым быў устаўлены нізкі стол на тонкіх ножках. Шамякін.

[Фр. estampe ад іт. stampa — друк, адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эста́мп м маст Estámpe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эста́мп

(фр. estampe)

адбітак з гравюры, зроблены мастаком або майстрам-гравёрам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эста́мп

(фр. estampé)

адбітак мастацкага відарыса з друкарскай формы, выкананай мастаком або майстрам-гравёрам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Kúpferstich

m -(e)s, -e гравю́ра на ме́дзі, эста́мп

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)