эскімо́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эскімо́скі эскімо́ская эскімо́скае эскімо́скія
Р. эскімо́скага эскімо́скай
эскімо́скае		 эскімо́скага эскімо́скіх
Д. эскімо́скаму эскімо́скай эскімо́скаму эскімо́скім
В. эскімо́скі (неадуш.)
эскімо́скага (адуш.)		 эскімо́скую эскімо́скае эскімо́скія (неадуш.)
эскімо́скіх (адуш.)
Т. эскімо́скім эскімо́скай
эскімо́скаю		 эскімо́скім эскімо́скімі
М. эскімо́скім эскімо́скай эскімо́скім эскімо́скіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эскімо́скі эскимо́сский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эскімо́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эскімосаў, які належыць, уласцівы ім. Эскімоская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскімо́сы, -аў, адз. -мо́с, -а, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва тэрыторыі ад Грэнландыі, палярнага ўзбярэжжа Паўночнай Амерыкі да ўсходняга краю Чукоткі.

|| ж. эскімо́ска, -і, ДМ -мо́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. эскімо́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чуко́цка-эскімо́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чуко́цка-эскімо́скі чуко́цка-эскімо́ская чуко́цка-эскімо́скае чуко́цка-эскімо́скія
Р. чуко́цка-эскімо́скага чуко́цка-эскімо́скай
чуко́цка-эскімо́скае		 чуко́цка-эскімо́скага чуко́цка-эскімо́скіх
Д. чуко́цка-эскімо́скаму чуко́цка-эскімо́скай чуко́цка-эскімо́скаму чуко́цка-эскімо́скім
В. чуко́цка-эскімо́скі (неадуш.)
чуко́цка-эскімо́скага (адуш.)		 чуко́цка-эскімо́скую чуко́цка-эскімо́скае чуко́цка-эскімо́скія (неадуш.)
чуко́цка-эскімо́скіх (адуш.)
Т. чуко́цка-эскімо́скім чуко́цка-эскімо́скай
чуко́цка-эскімо́скаю		 чуко́цка-эскімо́скім чуко́цка-эскімо́скімі
М. чуко́цка-эскімо́скім чуко́цка-эскімо́скай чуко́цка-эскімо́скім чуко́цка-эскімо́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эскимо́сский эскімо́скі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эскімо́ска

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эскімо́ска эскімо́скі
Р. эскімо́скі эскімо́сак
Д. эскімо́сцы эскімо́скам
В. эскімо́ску эскімо́сак
Т. эскімо́скай
эскімо́скаю		 эскімо́скамі
М. эскімо́сцы эскімо́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Eskimo​2 [ˈeskɪməʊ] adj. эскімо́скі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эскімо́

(фр. esquimau = эскімоскі)

марожанае, глазураванае шакаладам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kayak

[ˈkaɪæk]

n.

кая́к -а m., эскімо́скі скураны́ чо́вен

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)