эскімо́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эскімо́с эскімо́сы
Р. эскімо́са эскімо́саў
Д. эскімо́су эскімо́сам
В. эскімо́са эскімо́саў
Т. эскімо́сам эскімо́самі
М. эскімо́се эскімо́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эскімо́с м. эскимо́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эскімо́с,

гл. эскімосы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскімо́с м. Éskimo m -s, - або -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эскимо́с эскімо́с, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Eskimo​1 [ˈeskɪməʊ] n. (pl. Eskimo or Eskimos) эскімо́с; эскімо́ска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éskimo

m -s i -, -s i - эскімо́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эскімо́сы, ‑аў; адз. эскімос, ‑а, м.; эскімоска, ‑і, ДМ ‑мосцы; мн. эскімоскі, ‑сак; ж.

Народнасць, якая жыве на палярным узбярэжжы Паўночнай Амерыкі, у Грэнландыі, а таксама ў СССР — у Чукоцкай аўтаномнай акрузе і на востраве Урангеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)