эскула́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст., жарт.).

Урач, доктар.

Паважаны э.

|| прым. эскула́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эскула́п

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эскула́п эскула́пы
Р. эскула́па эскула́паў
Д. эскула́пу эскула́пам
В. эскула́па эскула́паў
Т. эскула́пам эскула́памі
М. эскула́пе эскула́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эскула́п м., ирон., шутл. эскула́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эскула́п ирон., шутл. эскула́п, -па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эскула́п, ‑а, м.

1. (з вялікай літары). У антычнай міфалогіі — бог лячэння.

2. Уст. іран. Урач, доктар, медык. Юрка — наш мясцовы эскулап. Вярнуўшыся з ваеннай службы, а ён там быў санітарам у шпіталі, разгарнуў шырокую медыцынскую практыку. Лужанін.

[Aesculapius — лацінізаваная назва старажытнагрэчаскага бога лячэння Асклепія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эскулап (міфал.) 1/517; 11/474

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

эскулап

т. 18, кн. 1, с. 161

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эскула́п м. жарт. Äskulápjünger m -s, -; Arzt m -es, Ärzte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эскула́п

(лац. Aesculapius, ад гр. Asklepios = імя бога лячэння ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

жартаўлівая назва ўрача, медыка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

eskulap

м. жарт. эскулап; лекар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)