э́скер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
э́скер |
э́скеры |
| Р. |
э́скера |
э́скераў |
| Д. |
э́скеру |
э́скерам |
| В. |
э́скер |
э́скеры |
| Т. |
э́скерам |
э́скерамі |
| М. |
э́скеры |
э́скерах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
э́скер
(ірл. esker)
узгорак або града, складзеная знізу азёрнымі (гліна, пясок, галька, гравій), зверху ледніковымі (галечнікі, валуны) пародамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)