эратама́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эратама́нка эратама́нкі
Р. эратама́нкі эратама́нак
Д. эратама́нцы эратама́нкам
В. эратама́нку эратама́нак
Т. эратама́нкай
эратама́нкаю		 эратама́нкамі
М. эратама́нцы эратама́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эратама́нка ж. эротома́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эратама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Кніжн. Жан. да эратаман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эратама́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які пакутуе ад эратаманіі, схільны да эратаманіі.

|| ж. эратама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эротома́нка эратама́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)