эпата́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эпата́ж
Р. эпата́жу
Д. эпата́жу
В. эпата́ж
Т. эпата́жам
М. эпата́жы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эпата́ж, -жу м. эпата́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпата́ж эпата́ж, -жу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпата́ж, ‑у, м.

Кніжн. Скандальная выхадка, абураючыя паводзіны.

[Фр. épatage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпата́ж

(фр. épatage)

скандальная выхадка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпата́ж

(фр. épatage)

скандальная выхадка; паводзіны, якія парушаюць агульнапрынятыя нормы і правілы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)