энтэра-

(гр. enteron = кішка)

першая састаўная частка складаных слоў, якая ўказвае на сувязь з кішэчнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэрапто́з

(ад энтэра- + -птоз)

апусканне органаў у брушной поласці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэракалі́т

(ад энтэра- + каліт)

агульнае паражэнне тонкага і тоўстага кішэчніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэраві́русы

(ад энтэра- + вірусы)

род вірусаў сям. пікарнавірусаў, кішэчныя вірусы жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэрасепто́л

(ад энтэра- + septos = гнойны + -ол)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры кішэчных захворваннях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэракіна́за

(ад энтэра- + кіназа)

фермент кішэчнага соку, які ператварае неактыўнае рэчыва, што выпрацоўваецца падстраўнікавай залозай, у трыпсін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэрабактэ́рыі

(ад энтэра + бактэрыі)

сямейства палачкападобных бактэрый; жывуць пераважна ў кішэчным тракце чалавека і жывёл, вадзе і глебе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэрако́кі

(ад энтэра- + кокі)

шарападобныя бактэрыі, якія жывуць у кішэчніку жывёл і чалавека і выклікаюць энтэрыты, каліты, эндакардыт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэрацы́ты

(ад энтэра- + -цыты)

клеткі прызматычнага эпітэлію, размешчаныя ў адзін слой на паверхні варсінак тонкага кішэчніка жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэрабіёз

(ад энтэра- + -біёз)

глісная хвароба чалавека, якая выклікаецца паразітаваннем дробных белых чарвей (вастрыц) і характарызуецца скурным зудам у вобласці задняга праходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)