энта́зіс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
энта́зіс |
энта́зісы |
| Р. |
энта́зісу |
энта́зісаў |
| Д. |
энта́зісу |
энта́зісам |
| В. |
энта́зіс |
энта́зісы |
| Т. |
энта́зісам |
энта́зісамі |
| М. |
энта́зісе |
энта́зісах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
энта́зіс
(гр. entasis = напружанне)
патаўшчэнне ствала калоны ў яго сярэдняй частцы, якое стварае ўражанне напружанасці і сцірае аптычную ілюзію ўвагнутасці ствала.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)