энзэ́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
энзэ́ |
энзэ́ |
| Р. |
энзэ́ |
энзэ́ |
| Д. |
энзэ́ |
энзэ́ |
| В. |
энзэ́ |
энзэ́ |
| Т. |
энзэ́ |
энзэ́ |
| М. |
энзэ́ |
энзэ́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
энзэ́ нескл., м., разг. (недатыка́льны запа́с) энзэ́ (неприкоснове́нный запа́с)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
энзэ́, нескл., м.
Разм. Непарушны запас. Адну лустачку — мой ці Жарнакоў паёк — мы з’ядалі адразу ўранні, другая лустачка ішла ў энзэ. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апо́лец, ‑льца, м.
Абл. Вялікі кавалак свінога сала, які атрымліваецца пры разбіранні тушы. Энзэ і сапраўды грунтоўны, — аполец сала, бохан хлеба, пара каўбас, з кошык бульбы і яблыкі. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)