эмітэ́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эмітэ́нт эмітэ́нты
Р. эмітэ́нта эмітэ́нтаў
Д. эмітэ́нту эмітэ́нтам
В. эмітэ́нт эмітэ́нты
Т. эмітэ́нтам эмітэ́нтамі
М. эмітэ́нце эмітэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эмітэ́нт м., фин. эмите́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эмітэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Той, хто ажыццяўляе эмісію ​1 (дзяржава, банк, установа.)

[Ад лац. emittens, emittentis — які выпускае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмітэнт

т. 18, кн. 1, с. 120

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эмітэ́нт м. фін. Emittént m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эмітэ́нт

(лац. emittens, -ntis = які выпускае)

дзяржава, банк або ўстанова, якая выпускае ў абарот папяровыя грошы, каштоўныя паперы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эмітэ́нт

(лац. emittens, -ntis = які выпускае)

банк або ўстанова, якія праводзяць эмісію.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

банк-эмітэ́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. банк-эмітэ́нт ба́нкі-эмітэ́нты
Р. ба́нка-эмітэ́нта ба́нкаў-эмітэ́нтаў
Д. ба́нку-эмітэ́нту ба́нкам-эмітэ́нтам
В. банк-эмітэ́нт ба́нкі-эмітэ́нты
Т. ба́нкам-эмітэ́нтам ба́нкамі-эмітэ́нтамі
М. ба́нку-эмітэ́нце ба́нках-эмітэ́нтах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эмите́нт фин. эмітэ́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)