эмі́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эмі́рскі эмі́рская эмі́рскае эмі́рскія
Р. эмі́рскага эмі́рскай
эмі́рскае		 эмі́рскага эмі́рскіх
Д. эмі́рскаму эмі́рскай эмі́рскаму эмі́рскім
В. эмі́рскі (неадуш.)
эмі́рскага (адуш.)		 эмі́рскую эмі́рскае эмі́рскія (неадуш.)
эмі́рскіх (адуш.)
Т. эмі́рскім эмі́рскай
эмі́рскаю		 эмі́рскім эмі́рскімі
М. эмі́рскім эмі́рскай эмі́рскім эмі́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эмі́рскі эми́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эмі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул правіцеля, князя ў некаторых мусульманскіх краінах Усходу і Афрыкі, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. эмі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эми́рский эмі́рскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)