эма́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эма́н эма́ны
Р. эма́на эма́наў
Д. эма́ну эма́нам
В. эма́н эма́ны
Т. эма́нам эма́намі
М. эма́не эма́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эма́н

(лац. emano = выцякаю)

адзінка радыеактыўнасці, роўная 10​10 кюры/л.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Эман С. 7/50

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)