Э́льба

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Э́льба
Р. Э́льбы
Д. Э́льбе
В. Э́льбу
Т. Э́льбай
Э́льбаю
М. Э́льбе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Э́льба р., о. Э́льба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Эльба (р.) 3/445; 9/577; 11/451

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Эльба,

востраў у Тырэнскім моры.

т. 18, кн. 1, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Эльба,

рака ў Чэхіі і Германіі.

т. 18, кн. 1, с. 111

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Э́льба ж. Élbe f -, Lába f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Elbe

[elb]

р. Э́льба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ла́ба ж. гл. Эльба

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Elba

ж. р. Эльба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лаба (р.), гл. Эльба

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)