электраліты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
электраліты́чны |
электраліты́чная |
электраліты́чнае |
электраліты́чныя |
| Р. |
электраліты́чнага |
электраліты́чнай
электраліты́чнае |
электраліты́чнага |
электраліты́чных |
| Д. |
электраліты́чнаму |
электраліты́чнай |
электраліты́чнаму |
электраліты́чным |
| В. |
электраліты́чны (неадуш.)
электраліты́чнага (адуш.) |
электраліты́чную |
электраліты́чнае |
электраліты́чныя (неадуш.)
электраліты́чных (адуш.) |
| Т. |
электраліты́чным |
электраліты́чнай
электраліты́чнаю |
электраліты́чным |
электраліты́чнымі |
| М. |
электраліты́чным |
электраліты́чнай |
электраліты́чным |
электраліты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
электраліты́чны спец. электролити́ческий;
~ная ва́нна — электролити́ческая ва́нна;
~ная медзь — электролити́ческая медь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
электраліты́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Звязаны з прымяненнем электролізу. Электралітычнае храміраванне інструмента. // Прызначаны для электролізу. Электралітычная ванна. // Які атрымліваецца ў выніку электролізу. Электралітычнае жалеза. Электралітычны цынк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электраліты́чны
(ад электроліз)
звязаны з прымяненнем электролізу, з яго вынікамі (напр. э-ая ванна, э. цынк).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сарбцы́йна-электраліты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сарбцы́йна-электраліты́чны |
сарбцы́йна-электраліты́чная |
сарбцы́йна-электраліты́чнае |
сарбцы́йна-электраліты́чныя |
| Р. |
сарбцы́йна-электраліты́чнага |
сарбцы́йна-электраліты́чнай
сарбцы́йна-электраліты́чнае |
сарбцы́йна-электраліты́чнага |
сарбцы́йна-электраліты́чных |
| Д. |
сарбцы́йна-электраліты́чнаму |
сарбцы́йна-электраліты́чнай |
сарбцы́йна-электраліты́чнаму |
сарбцы́йна-электраліты́чным |
| В. |
сарбцы́йна-электраліты́чны (неадуш.)
сарбцы́йна-электраліты́чнага (адуш.) |
сарбцы́йна-электраліты́чную |
сарбцы́йна-электраліты́чнае |
сарбцы́йна-электраліты́чныя (неадуш.)
сарбцы́йна-электраліты́чных (адуш.) |
| Т. |
сарбцы́йна-электраліты́чным |
сарбцы́йна-электраліты́чнай
сарбцы́йна-электраліты́чнаю |
сарбцы́йна-электраліты́чным |
сарбцы́йна-электраліты́чнымі |
| М. |
сарбцы́йна-электраліты́чным |
сарбцы́йна-электраліты́чнай |
сарбцы́йна-электраліты́чным |
сарбцы́йна-электраліты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
электролити́ческий электраліты́чны;
электролити́ческая ва́нна электраліты́чная ва́нна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
алькупры́нт
(ад фр. alcôve = паглыбленне + англ. print = друк)
электралітычны спосаб прыгатавання форм афсетнага друку, які вызначаецца высокай трываласцю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ГІГРО́МЕТР
(ад гігра... + ...метр),
прылада для вымярэння вільготнасці паветра. Бывае вагавы (абсалютны), валасяны, плёначны, электралітычны, керамічны, кандэнсацыйны і інш.; выкарыстоўваюць таксама псіхрометр. З дапамогай вагавага гігрометра вызначаюць абс. вільготнасць па павелічэнні вагі гіграскапічнага рэчыва пасля паглынання вадзяной пары з вільготнага паветра. Адносную вільготнасць паветра вымяраюць з дапамогай розных тыпаў гігрометраў, з іх найб. пашыраны валасяны (выкарыстоўваюць абястлушчаны чалавечы волас, даўжыня якога большае пры павелічэнні вільготнасці) і плёначны (у якасці адчувальнага элемента выкарыстоўваюць арган. плёнку, якая расцягваецца ў вільготным і сціскаецца ў сухім паветры). Электралітычны гігрометр заснаваны на ўласцівасці гіграскапічнага слоя электраліту (хлорыстага літыю) мяняць эл. супраціўленне ў залежнасці ад вільготнасці паветра. У керамічным гігрометры выкарыстана залежнасць эл. супраціўлення керамікі (сумесі гліны, крэменю, кааліну і інш.) ад вільготнасці паветра. Кандэнсацыйным гігрометрам вызначаюць пункт расы па т-ры, пры якой на метал. люстэрку кандэнсуецца вільгаць.
т. 5, с. 219
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)