элева́тарны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. элева́тарны элева́тарная элева́тарнае элева́тарныя
Р. элева́тарнага элева́тарнай
элева́тарнае		 элева́тарнага элева́тарных
Д. элева́тарнаму элева́тарнай элева́тарнаму элева́тарным
В. элева́тарны (неадуш.)
элева́тарнага (адуш.)		 элева́тарную элева́тарнае элева́тарныя (неадуш.)
элева́тарных (адуш.)
Т. элева́тарным элева́тарнай
элева́тарнаю		 элева́тарным элева́тарнымі
М. элева́тарным элева́тарнай элева́тарным элева́тарных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

элева́тарны в разн. знач. элева́торный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

элева́тарны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да элеватара (у 1 знач.). Элеватарнае абсталяванне.

2. Прызначаны для элеватара (у 2 знач.). Элеватарнае звяно. // Забяспечаны элеватарам. Элеватарная мыйка. // Які выконваецца пры дапамозе элеватара. Элеватарны спосаб здабычы торфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элева́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Збожжасховішча з механічным абсталяваннем для прыёму, ачысткі, сушкі і адгрузкі зерня.

Везці пшаніцу на э.

2. Транспарцёр для перамяшчэння грузаў (спец.).

|| прым. элева́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

элева́торный элева́тарны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)