экстрады́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. экстрады́цыя
Р. экстрады́цыі
Д. экстрады́цыі
В. экстрады́цыю
Т. экстрады́цыяй
экстрады́цыяю
М. экстрады́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экстрады́цыя ж., юр. экстради́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Экстрадыцыя 11/425

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

экстрады́цыя, ‑і, ж.

Выдача замежнай дзяржаве асобы, якая парушыла законы або ўчыніла злачынства ў адносінах да гэтай дзяржавы.

[Ад лац. ex — па-за і traditio — перадача.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстрадыцыя

т. 18, кн. 1, с. 79

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

экстрады́цыя ж. юрыд. Áuslieferung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

экстрады́цыя

(ад экс- + лац. traditio = перадача)

выдача замежнай дзяржаве асобы, якая ўчыніла злачынства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экстрады́цыя

(фр. extradition, ад лац. ех = з + traditio = перадача)

выдача замежнай дзяржаве асобы, якая парушыла законы гэтай дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

extradition [ˌekstrəˈdɪʃn] n. экстрады́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экстради́ция юр. экстрады́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)