экспланта́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
экспланта́т |
экспланта́ты |
| Р. |
экспланта́та |
экспланта́таў |
| Д. |
экспланта́ту |
экспланта́там |
| В. |
экспланта́т |
экспланта́ты |
| Т. |
экспланта́там |
экспланта́тамі |
| М. |
экспланта́це |
экспланта́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
экспланта́т м., биол. экспланта́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экспланта́т биол. экспланта́т, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экспланта́т
(ад лац. explantare = выкараняць)
частка органа або тканкі, якая выкарыстоўваецца для эксплантацыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)