экліпты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
экліпты́чны |
экліпты́чная |
экліпты́чнае |
экліпты́чныя |
| Р. |
экліпты́чнага |
экліпты́чнай
экліпты́чнае |
экліпты́чнага |
экліпты́чных |
| Д. |
экліпты́чнаму |
экліпты́чнай |
экліпты́чнаму |
экліпты́чным |
| В. |
экліпты́чны (неадуш.)
экліпты́чнага (адуш.) |
экліпты́чную |
экліпты́чнае |
экліпты́чныя (неадуш.)
экліпты́чных (адуш.) |
| Т. |
экліпты́чным |
экліпты́чнай
экліпты́чнаю |
экліпты́чным |
экліпты́чнымі |
| М. |
экліпты́чным |
экліпты́чнай |
экліпты́чным |
экліпты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
экліпты́чны астр. эклипти́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экліпты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экліптыкі. Экліптычная плоскасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эклипти́ческий экліпты́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ecliptic
[ɪˈklɪptɪk]
1.
n.
экліптыка f. (со́нца)
2.
adj.
1) экліпты́чны
2) зацьме́ньневы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)