экле́ктыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (кніжн.).

Тое, што і эклектызм.

|| прым. эклекты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экле́ктыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. экле́ктыка
Р. экле́ктыкі
Д. экле́ктыцы
В. экле́ктыку
Т. экле́ктыкай
экле́ктыкаю
М. экле́ктыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экле́ктыка ж. экле́ктика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экле́ктыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Кніжн. Тое, што і эклектызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эклектыка 3/443; 9/215, 525; 11/421

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

эклектыка

т. 18, кн. 1, с. 69

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

экле́ктыка ж. філас., тс. перан. Eklektizísmus m -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

экле́ктыка

(гр. eklektikos = які выбірае)

1) тое, што і эклектызм;

2) перан. адсутнасць арыгінальнасці і самастойнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экле́ктык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экле́ктык экле́ктыкі
Р. экле́ктыка экле́ктыкаў
Д. экле́ктыку экле́ктыкам
В. экле́ктыка экле́ктыкаў
Т. экле́ктыкам экле́ктыкамі
М. экле́ктыку экле́ктыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экле́ктика экле́ктыка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)