экзарха

Том: 37, старонка: 254.

img/37/37-254_1352_Экзарха.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

экза́рх

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экза́рх экза́рхі
Р. экза́рха экза́рхаў
Д. экза́рху экза́рхам
В. экза́рха экза́рхаў
Т. экза́рхам экза́рхамі
М. экза́рху экза́рхах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экзарха́т, ‑а, М ‑хаце, м.

Гіст. Вобласць, на якую распаўсюджваецца ўлада экзарха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзарха́т

(ад гр. eksarchos = начальнік, галава)

1) ваенна-адміністрацыйная адзінка ў Візантыйскай імперыі, якая знаходзілася пад уладай экзарха;

2) царкоўная акруга ў праваслаўнай царкве, якая знаходзіцца пад уладай экзарха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)