э́йдас
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
э́йдас |
э́йдасы |
| Р. |
э́йдасу |
э́йдасаў |
| Д. |
э́йдасу |
э́йдасам |
| В. |
э́йдас |
э́йдасы |
| Т. |
э́йдасам |
э́йдасамі |
| М. |
э́йдасе |
э́йдасах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
э́йдас
(гр. eidos = выгляд)
тэрмін, які ў старажытнагрэчаскай філасофіі абазначаў «тое, што бачна», бачную сутнасць, субстанцыяльную ідэю, форму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)