Verbum

анлайнавы слоўнік

эжэ́ктар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эжэ́ктар м., в разн. знач. эже́ктор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эжэ́ктар, ‑а, м.

1. Спец. Прыстасаванне, дзеянне якога заснавана на выкарыстанні эжэкцыі (у 1 знач.). Паравы эжэктар.

2. Механізм у агнястрэльнай зброі, які аўтаматычна выкідвае гільзу выстраленага патрона пры адкрыцці затвора.

3. Прыбор для вывядзення парахавых газаў са ствала зброі шляхам прапускання струменя паветра ці пары.

[Фр. éjecteur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эжэктар 10/85; 11/405 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

эжэктар

т. 18, кн. 1, с. 47

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эжэ́ктар

(фр. éjecteur)

1) прыстасаванне, дзеянне якога заснавана на выкарыстанні эжэкцыі;

2) механізм у агнястрэльнай зброі, які аўтаматычна выкідвае гільзу выстраленага патрона пры адкрыцці затвора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эже́ктор в разн. знач. эжэ́ктар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эжэ́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эжэктара, які мае ў сваім саставе эжэктар. Эжэктарная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ejektor

м. тэх. эжэктар; струменная помпа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)