-эдр

(гр. edra = грань, старана)

канцавая частка назваў многаграннікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэка́эдр

(ад дэка- + -эдр)

дзесяціграннік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дадэка́эдр

(ад гр. dodeka = дванаццаць + -эдр)

дванаццаціграннік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гепта́эдр

(ад гепта- + -эдр)

цела, абмежаванае сямю многавугольнікамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ікаса́эдр

(ад гр. eikosi = дваццаць + -эдр)

дваццаціграннік, цела, абмежаванае дваццаццю плоскасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рамбо́эдр

(ад ромб + -эдр)

паралелепіпед, усе грані якога з’яўляюцца роўнымі ромбамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трапецо́эдр

(ад трапецыя + -эдр)

мат. мнагаграннік, грані якога маюць выгляд транецый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мано́эдр

(ад мана- + -эдр)

простая крышталеграфічная форма мінералаў, якая мае адну грань.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пента́эдр

(ад пента- + -эдр)

пяціграннік, напр. піраміда, у аснове якой ляжыць чатырохвугольнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыэ́др

(ад ды- + -эдр)

двухграневая простая форма крышталёў з двайной воссю сіметрыі; выкарыстоўваецца ў крышталяграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)