эгаі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эгаі́стка эгаі́сткі
Р. эгаі́сткі эгаі́стак
Д. эгаі́стцы эгаі́сткам
В. эгаі́стку эгаі́стак
Т. эгаі́сткай
эгаі́сткаю		 эгаі́сткамі
М. эгаі́стцы эгаі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эгаі́стка ж. эгои́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эгаі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да эгаіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эгаі́стка ж. Egoístin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эгаі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, якому ўласцівы эгаізм; сябелюб.

|| ж. эгаі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эгаісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эгои́стка эгаі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

egoistka

ж. эгаістка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бестакто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не прытрымліваецца такту ў абыходжанні з людзьмі; нетактоўны. Але ж перад.. [Лёдзяй] стаяла не проста аслепленая непрыязнасцю, бестактоўная эгаістка, а Юркава маці. Карпаў. // Неадпаведны абставінам; недарэчны. [Лемяшэвіч] гэтак жа, як і Бушыла, быў абураны бестактоўным учынкам завуча. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)