эві́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эві́кцыя
Р. эві́кцыі
Д. эві́кцыі
В. эві́кцыю
Т. эві́кцыяй
эві́кцыяю
М. эві́кцыі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эвікцыя

т. 18, кн. 1, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эві́кцыя

(лац. evictio = вяртанне судовым шляхам сваёй уласнасці)

юр. пазбаўленне валодання, канфіскацыя рэчы на законнай падставе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)