шэ́фскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шэ́фскі шэ́фская шэ́фскае шэ́фскія
Р. шэ́фскага шэ́фскай
шэ́фскае		 шэ́фскага шэ́фскіх
Д. шэ́фскаму шэ́фскай шэ́фскаму шэ́фскім
В. шэ́фскі (неадуш.)
шэ́фскага (адуш.)		 шэ́фскую шэ́фскае шэ́фскія (неадуш.)
шэ́фскіх (адуш.)
Т. шэ́фскім шэ́фскай
шэ́фскаю		 шэ́фскім шэ́фскімі
М. шэ́фскім шэ́фскай шэ́фскім шэ́фскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шэ́фскі в разн. знач. ше́фский;

~кія абавя́зкі — ше́фские обя́занности;

~кая рабо́та — ше́фская рабо́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэ́фскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шэфа, шэфства, звязаны з шэфствам. Шэфская работа. Шэфская дапамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэ́фскі

1. Chef- [ʃɛf-];

2. Páten-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шэ́фства, -а, н.

Грамадская дзейнасць па аказанні культурнай, вытворчай і іншай дапамогі.

Браць ш. над кім-н.

|| прым. шэ́фскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік, начальнік.

Ш. паліцыі.

2. Пра начальніка ў адносінах да падначаленых (разм.).

3. Арганізацыя, якая ўзяла шэфства над кім-, чым-н.

Завод — ш. школы.

|| прым. шэ́фскі, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ше́фский в разн. знач. шэ́фскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Chef

[ʃεf]

1.

m -s, -s шэф, кіраўні́к, нача́льнік

2.

(у складаных назоўніках)

1) гало́ўны, ста́ршы

2) шэ́фскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)