шэ́фен

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́фен шэ́фены
Р. шэ́фена шэ́фенаў
Д. шэ́фену шэ́фенам
В. шэ́фена шэ́фенаў
Т. шэ́фенам шэ́фенамі
М. шэ́фене шэ́фенах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэ́фен

(ням. Schöffen)

прысяжны ў феадальным і буржуазным судзе, які вырашае справы сумесна з суддзёй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)