шэ́рхлы, -ая, -ае (разм.).

Цвёрды, падсохлы (пра глебу і пад.).

Ш. снег.

Ісці па шэрхлым цаліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэ́рхлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шэ́рхлы шэ́рхлая шэ́рхлае шэ́рхлыя
Р. шэ́рхлага шэ́рхлай
шэ́рхлае		 шэ́рхлага шэ́рхлых
Д. шэ́рхламу шэ́рхлай шэ́рхламу шэ́рхлым
В. шэ́рхлы (неадуш.)
шэ́рхлага (адуш.)		 шэ́рхлую шэ́рхлае шэ́рхлыя (неадуш.)
шэ́рхлых (адуш.)
Т. шэ́рхлым шэ́рхлай
шэ́рхлаю		 шэ́рхлым шэ́рхлымі
М. шэ́рхлым шэ́рхлай шэ́рхлым шэ́рхлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэ́рхлы подсо́хший (о почве)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Цвёрды, падсохлы (пра глебу і пад.). Любіла [дзяўчына] выйсці ў поле і ісці дарогаю, якую перамятае, а то і зусім па шэрхлым цаліку. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шо́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і шэрхлы. Па дарозе шорхлай ранкам чокае [вясна]. Бялевіч. У злубянелых шорхлых плашчыках па берагах нямой ракі стаялі бронзавыя сплаўшчыкі з баграмі, як вартаўнікі. Макарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)