шэ́льф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́льф шэ́льфы
Р. шэ́льфа шэ́льфаў
Д. шэ́льфу шэ́льфам
В. шэ́льф шэ́льфы
Т. шэ́льфам шэ́льфамі
М. шэ́льфе шэ́льфах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шэльф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбярэжная мелкаводная частка акіяна вакол мацерыка (з глыбінямі да 200 м).

Кантынентальны ш.

|| прым. шэ́льфавы, -ая, -ае.

Шэльфавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэльф м., геогр. шельф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэльф, ‑а, м.

Спец. Прыбярэжная частка дна сусветнага акіяна вакол мацерыка; мацерыковая водмель.

[Англ. shelf.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шэльф м геагр Schelf m, n -(e)s, -e, Féstland(s)sockel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шельф геогр. шэльф, род. шэ́льфа м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schelf

m, n -s, -e геагр. шэльф

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

shelf [ʃelf] n. (pl. shelves)

1. палі́ца

2. geol. шэльф; во́дмель; рыф

♦

be on the shelf infml быць стары́м і непатрэ́бным, быць спі́саным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shelf

[ʃelf]

n., pl. shelves

1) палі́ца f.

to put on the shelf — адклада́ць, адкіда́ць як непатрэ́бнае або́ непажада́нае

2) во́дмель f

3) шэ́льф -а m.

•

- off the shelf

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)