шэ́льф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́льф шэ́льфы
Р. шэ́льфа шэ́льфаў
Д. шэ́льфу шэ́льфам
В. шэ́льф шэ́льфы
Т. шэ́льфам шэ́льфамі
М. шэ́льфе шэ́льфах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэльф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбярэжная мелкаводная частка акіяна вакол мацерыка (з глыбінямі да 200 м).

Кантынентальны ш.

|| прым. шэ́льфавы, -ая, -ае.

Шэльфавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэльф м., геогр. шельф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэльф, ‑а, м.

Спец. Прыбярэжная частка дна сусветнага акіяна вакол мацерыка; мацерыковая водмель.

[Англ. shelf.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шэльф 7/97; 10/403; 11/119, 398

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шэльф м. геагр. Schelf m, n -(e)s, -e, Féstland(s)sockel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шэльф

(англ. shelf)

прыбярэжная частка дна Сусветнага акіяна, мацерыковая водмель.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шельф геогр. шэльф, род. шэ́льфа м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мацерыковая водмель, гл. Шэльф

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)