Шэльская культура 1/469, 557; 5/15, 298; 8/398; 9/161; 11/398
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
шэ́льскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шэ́льскі |
шэ́льская |
шэ́льскае |
шэ́льскія |
| Р. |
шэ́льскага |
шэ́льскай
шэ́льскае |
шэ́льскага |
шэ́льскіх |
| Д. |
шэ́льскаму |
шэ́льскай |
шэ́льскаму |
шэ́льскім |
| В. |
шэ́льскі (неадуш.)
шэ́льскага (адуш.) |
шэ́льскую |
шэ́льскае |
шэ́льскія (неадуш.)
шэ́льскіх (адуш.) |
| Т. |
шэ́льскім |
шэ́льскай
шэ́льскаю |
шэ́льскім |
шэ́льскімі |
| М. |
шэ́льскім |
шэ́льскай |
шэ́льскім |
шэ́льскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
АБЭВІ́ЛЬ
(франц. Abbeville),
абэвільская культура, археалагічная культура ранняга (ніжняга) палеаліту ў Еўропе. Назва ад г. Абвіль (Францыя, даліна р. Сома), дзе ў 19 ст. знойдзены найб. тыповыя для яе прылады — ручныя масіўныя (даўж. да 10—20 см) груба адбітыя рубілы міндалепадобнай, авальнай ці коп’епадобнай формы; выкарыстоўваліся і адшчэпы. Верагодна, датуецца часам гюнц-міндэльскага міжледавікоўя і міндэльскага зледзянення (каля 700 — 400 тыс. г. таму назад). Большасць сучасных даследчыкаў разглядаюць абэвіль як пачатковы этап эпохі ашэль. У л-ры трапляецца і ўстарэлая назва абэвіль — шэльская культура, ці шэль.
т. 1, с. 54
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)