шэ́лег

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́лег шэ́легі
Р. шэ́лега шэ́легаў
Д. шэ́легу шэ́легам
В. шэ́лег шэ́легі
Т. шэ́легам шэ́легамі
М. шэ́легу шэ́легах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шэ́лег м., уст. полу́шка ж.;

◊ не мець ні ~га — не име́ть ни полу́шки;

ні на ш. — ни на грош

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэ́лег, ‑а, м.

Старажытная дробная манета. А бацька толькі што выплаціў арэнду, і ў хаце не было болей ані шэлега, каб наняць папа і адслужыць па нябожчыцы малебен. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шэлег Аляксандр Усцінавіч

т. 18, кн. 1, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шэлег Анатоль Рыгоравіч

т. 18, кн. 1, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шэлег Валерый Канстанцінавіч

т. 18, кн. 1, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шэлег Вольга Міхайлаўна

т. 18, кн. 1, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Селяжо́к (silažok) ‘капітал на грошы’ (Варл.), селю́жка ‘сцёртая манета’ (ТС). Ад шэлег (гл.) у выніку распадабнення шыпячых гукаў (ж, ш → с).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

полу́шка ж., уст. паўгро́ша м.; шэ́лег, -га м.;

◊

не име́ть ни полу́шки не мець ні гро́ша (ні шэ́лега, ні капе́йкі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)