шэ́лег

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́лег шэ́легі
Р. шэ́лега шэ́легаў
Д. шэ́легу шэ́легам
В. шэ́лег шэ́легі
Т. шэ́легам шэ́легамі
М. шэ́легу шэ́легах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэ́лег м., уст. полу́шка ж.;

◊ не мець ні ~га — не име́ть ни полу́шки;

ні на ш. — ни на грош

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэ́лег, ‑а, м.

Старажытная дробная манета. А бацька толькі што выплаціў арэнду, і ў хаце не было болей ані шэлега, каб наняць папа і адслужыць па нябожчыцы малебен. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шэлег 3/85; 11/397

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шэ́лег

(польск. szeląg, ад ням. Schilling)

даўняя манета вартасцю ў паўгроша.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Шэлег У. 7/237, 238; 12/647

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шэлег С. І. 8/206

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шэлег Аляксандр Усцінавіч

т. 18, кн. 1, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шэлег Анатоль Рыгоравіч

т. 18, кн. 1, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)