шыўны́ гл. шво.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шыўны́ шыўна́я шыўно́е шыўны́я
Р. шыўно́га шыўно́й
шыўно́е		 шыўно́га шыўны́х
Д. шыўно́му шыўно́й шыўно́му шыўны́м
В. шыўны́ (неадуш.)
шыўно́га (адуш.)		 шыўну́ю шыўно́е шыўны́я (неадуш.)
шыўны́х (адуш.)
Т. шыўны́м шыўно́й
шыўно́ю		 шыўны́м шыўны́мі
М. шыўны́м шыўно́й шыўны́м шыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыўны́ спец. шо́вный;

ш. матэрыя́л — шо́вный материа́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які служыць для сшывання, змацавання чаго‑н. Шыўныя ніткі.

2. Які мае выгляд шва. Шыўная зварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шво, -а, мн. -ы, -оў, н.

1. Месца злучэння сшытых кавалкаў тканіны, скуры.

Парвацца ў шве.

Накладаць швы (сшываць, змацоўваць краі раны, парэзу).

2. Месца злучэння частак чаго-н. (спец.).

Швы чэрапа.

Ш. цаглянай кладкі.

3. Спосаб шыцця, вышыўкі.

Няроўнае ш.

Сцябліністае ш.

◊

Рукі па швах — пра рукі, выцягнутыя ўніз удоўж тулава.

Трашчыць па ўсіх швах — прыходзіць у поўны заняпад, развальвацца; разм.).

|| прым. шыўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.; спец.).

Ш. матэрыял (у хірургіі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шо́вный спец. шыўны́;

шо́вный материа́л шыўны́ матэрыя́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)