шыфр, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Сістэма знакаў для сакрэтнага пісьма.

2. Рэгістрацыйны ўмоўны знак на кнігах, рукапісах, дакументах.

|| прым. шы́фравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́фр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шы́фр шы́фры
Р. шы́фру шы́фраў
Д. шы́фру шы́фрам
В. шы́фр шы́фры
Т. шы́фрам шы́фрамі
М. шы́фры шы́фрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыфр, род. шы́фру м., в разн. знач. шифр;

ключ ~ру — ключ ши́фра;

паста́віць ш. на кні́зе — поста́вить шифр на кни́ге

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шыфр, ‑у, м.

1. Сістэма ўмоўных знакаў для тайнага пісьма, якое чытаецца з дапамогай ключа. Кастусь быў старшым радыстам: усе сакрэтныя шыфры знаходзіліся ў яго. Ваданосаў. Урэшце прыйшоў [вучоны] на навуковы сход і з гордасцю сказаў: — Я знайшоў ключ да шыфру! Я дабіўся свайго — прачытаў тайнапіс! Дубоўка. // Умоўнае абазначэнне або замена слоў і пад. чым‑н. Думалі, што.. [Луцкевіч] не ведае шыфру перастуквання. Машара.

2. Умоўны знак або знакі на кнігах, рукапісах. падшыўках і пад., якія прымяняюцца пры іх захаванні ў бібліятэцы, архіве і ўказваюць дакладнае месцазнаходжанне. // Умоўнае абазначэнне якога‑н. сакрэтнага дакумента, сакрэтнай работы. Шыфр наверсе стаяў адзін, а работа была розная — для розных цэхаў і гаспадарак. Скрыган.

[Фр. chiffre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыфр м.

1. Chiffre [´ʃıfrə] f -, -n, Gehéimschrift f -, -en;

ключ шыфруSchlüssel m -s, -;

2. (бібліятэчны) Signatúr f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шыфр

(фр. chiffre, ад с.-лац. cifra < ар. sifr = нуль)

1) сістэма ўмоўных знакаў (лічбаў, літар і інш.) для сакрэтнага пісьма;

2) код, які выкарыстоўваецца пры механізаванай апрацоўцы дадзеных на лічыльна-перфарацыйных і электронна-вылічальных машынах;

3) бібліятэчны рэгістрацыйны знак на кнігах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шыфр

(фр. chiffre, ад ар. sifr = нуль)

1) сістэма ўмоўных знакаў для сакрэтнага пісьма;

2) код, які выкарыстоўваецца пры механізаванай апрацоўцы дадзеных на ЭВМ;

3) бібліятэчны рэгістрацыйны знак на кнігах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

і́ндэкс-шы́фр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. і́ндэкс-шы́фр і́ндэкс-шы́фры
Р. і́ндэкс-шы́фру і́ндэкс-шы́фраў
Д. і́ндэкс-шы́фру і́ндэкс-шы́фрам
В. і́ндэкс-шы́фр і́ндэкс-шы́фры
Т. і́ндэкс-шы́фрам і́ндэкс-шы́фрамі
М. і́ндэкс-шы́фры і́ндэкс-шы́фрах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

cipher​1 [ˈsaɪfə] n. шыфр, код

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)