шыпу́лечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шыпу́лечны шыпу́лечная шыпу́лечнае шыпу́лечныя
Р. шыпу́лечнага шыпу́лечнай
шыпу́лечнае		 шыпу́лечнага шыпу́лечных
Д. шыпу́лечнаму шыпу́лечнай шыпу́лечнаму шыпу́лечным
В. шыпу́лечны
шыпу́лечнага		 шыпу́лечную шыпу́лечнае шыпу́лечныя
Т. шыпу́лечным шыпу́лечнай
шыпу́лечнаю		 шыпу́лечным шыпу́лечнымі
М. шыпу́лечным шыпу́лечнай шыпу́лечным шыпу́лечных

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыпу́лечны хво́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыпу́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Іголка хваёвай расліны.

|| прым. шыпу́лечны, -ая, -ае і шыпу́лькавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпу́лькавы, см. шыпу́лечны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

coniferous [kəˈnɪfərəs] adj.

1. хваёвы (пра лес)

2. які́ мае шы́шкі; шыпу́лькавы, шыпу́лечны; іглі́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

iglasty

iglast|y

1. іглісты; хваёвы; шыпулькавы, шыпулечны;

drzewa ~e — хваёвыя дрэвы;

2. востраканцовы, завостраны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)