шыньё́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шыньё́н шыньё́ны
Р. шыньё́на шыньё́наў
Д. шыньё́ну шыньё́нам
В. шыньё́н шыньё́ны
Т. шыньё́нам шыньё́намі
М. шыньё́не шыньё́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыньён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Жаночая прычоска з накладнымі кудзерамі з натуральных або штучных валасоў, а таксама самі такія валасы.

|| прым. шыньёнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыньён м. шиньо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыньён, ‑а, м.

Жаночая прычоска з сабраных на патыліцы валасоў. // Накладныя валасы, якія маюць выгляд такой прычоскі.

[Фр. chignon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыньён

(фр. chignon)

жаночая прычоска з сабраных на патыліцы валасоў, звычайна накладных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шиньо́н шыньён, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hairpiece [ˈheəpi:s] n. накла́дка (для прычоскі); шыньён

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

treska

ж. шыньён

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)